Verandering

Ik wandel hand in hand met Alex. Voor ons uit lopen en huppelen de kinderen lachend en af en toe plagen ze elkaar. Het is een prachtige winterdag en ik geniet intens van dit soort ‘slowlife’ dagen. Het is maanden geleden dat ik voor het laatst bij Alex over de knie heb gelegen. Ik zou niet eens meer weten wanneer het voor het laatst was. En dat is prima.
Werkelijk? Hoe kan dat? Zo is het nooit geweest. Als er meer dan twee weken tussen zat werd ik onrustig, humeurig, opstandig en noem het maar op.
De laatste maanden waren een zoektocht. Ik begreep het niet goed. Zolang als ik me kan herinneren was HD een must in mijn leven. Zonder HD wilde ik geen relatie, maar zonder relatie ook geen HD. Ik vond het een te belangrijk onderdeel om het als onderwerp van onderhandeling te laten zijn bij het beginnen van een relatie. Ik wilde niet zonder. Er zijn jaren geweest dat ik bewust situaties opzocht om Alex zijn leiderschap, autoriteit en grenzen te testen om het te kunnen ervaren. Zo ver ging mijn honger naar HD.
Misschien haalde ik zelfs mijn identiteit uit onze relatievorm.
Wat was dan de aanleiding dat wat altijd zo belangrijk was nu ineens buiten mijn prioriteiten lijstje viel? Ik heb mijn hoofd erover gebroken, veel moeilijker gedacht dan dat het is en me keer op keer afgevraagd of ik iets over het hoofd zag?
Waar ik voorheen naarstig zocht naar momenten om uiting te kunnen geven aan die HD verlangens, zijn er nu momenten dat het wekenlang niet eens mijn gedachten passeert.
Jarenlang heb ik bij stressvolle periodes alleen maar gedacht aan ‘verlossing’ over de knie. Ik wilde zelfs liever een snelle, geluidloze oplossing dan niks wanneer we bijvoorbeeld geen geluid konden maken. Dan gaf ik voorkeur aan de cane, als er maar iets gebeurde.
Wanneer ik een fout maakte, een belofte verbrak of me niet aan de afspraken hield kon ik niet wachten tot ik gestraft zou worden.
Het leven is een en al groei en verandering. Je verandert wanneer je voor het eerst op jezelf gaat wonen, als je gaat trouwen, als je een kind krijgt, als je van baan verandert, als je gaat verhuizen en noem maar op. Elke verandering in je leven betekent ook, hoe klein of hoe groot ook, een verandering van jezelf.
Zeker rouw, ziekte en verlies maken je een ander mens. Maar ook gewoon het ouder worden. Hoe ouder ik word, hoe meer rust ik krijg.
HD is nog steeds een ontzettend belangrijk aspect van ons leven. Alex is nog steeds het hoofd van het gezin, de persoon die beslist, mijn veilige haven. De behoefte aan een pak slaag is niet weg, maar ook niet aanwezig. Wanneer er gelegenheid is en we er tijd voor nemen zal ik me er zonder twijfel aan overgeven. Geen drang naar misdragingen, geen rebelse perioden meer, geen behoefte om grenzen op te zoeken. Onze relatie is in balans. Geen 50/50 geneuzel, daar geloof ik niet in. We hebben beide onze kwaliteiten en die zetten we in waar het belangrijk is. We hebben behoorlijk wat veranderende situaties meegemaakt en we zijn beide veranderd.
Ik heb niet meer het gevoel dat ik een pak slaag nodig heb in het leven. Het is nog welkom, maar het voelt niet meer als noodzaak.
Waarom is het intense verlangen weg? Waarom zit het niet meer in mijn systeem? Waarom ben ik niet meer teleurgesteld als we gelegenheid niet benutten?
Het antwoord is veel eenvoudiger dan ik dacht. Ik heb ingewikkeld gedacht. Ik heb gezocht naar wat er zo veranderd was met mij of met ons.
Soms maak je dingen mee waardoor dingen waarvan je dacht dat ze belangrijk waren totaal onbelangrijk bleken. HD is zoiets. We hebben elkaar en dat is het allerbelangrijkste.
Ik denk ook dat we ons beeld van HD binnen onze relatie moeten bijstellen. Dat wanneer we weer actief HD toelaten in onze relatie, buiten de rolverdeling en dergelijke, we eerst goed moeten praten hoe we het zien. We zijn beide gevormd en veranderd door het leven en wat heeft dat met onze HD beleving gedaan? Ik adviseer mensen die nieuw aan HD beginnen altijd om zeker maandelijks te evalueren met elkaar of het nog aansluit bij de verlangens en of het loopt zoals verwacht.
Wij zullen ook zeker bij elkaar moeten uitzoeken hoe we HD zien en willen toepassen nu we weer een beetje in rustiger vaarwater zitten. Het voelt een beetje alsof we weer bij het begin staan.
Ik kijk naar ons vanaf een afstand tijdens onze winterwandeling. We genieten van en met elkaar, we doen wat we het liefste doen. Ik heb liefde, rust en tevredenheid en dat alles zonder pak slaag.