Vrienden avond

Marie en Aafje zitten te lachen en te kletsen aan tafel. Alwin en Philip zitten op de bank. Het is een gezellige avond. Het is lang geleden dat de vrienden met elkaar hebben afgesproken. Aafje schenkt nog een glas wijn in voor hun beide. ‘Willen jullie nog wat drinken?’ vraagt zij de mannen. Phillip schudt zijn hoofd. ‘Nee, ik vroeg Alwin net of we even een blokje om zullen maken. Daarna schuiven we aan bij jullie dames.’

Aafje trekt de kast open en haalt een zak chips tevoorschijn. ‘Goed hoor. Tot straks dan.’

Alwin knoopt zijn jas nog wat hoger dicht. Het is fris buiten. ‘Zo, dat praat wat makkelijker zonder die meiden.’

Alwin knikt. Philip geeft zijn vriend de kans om zelf te beginnen, maar het blijft stil.

‘Wat scheelt eraan makker?’

Alwin zucht diep. ‘Je kan alles bij me kwijt Alwin, maar voel je niet verplicht.’

‘Weet je wat het is Philip, ik begrijp gewoon helemaal niks meer van Marie. Het lijkt wel of ik haar alleen nog maar aan het straffen ben en dat er helemaal geen vooruitgang in zit.’

‘Hoe bedoel je dat?’

Gefrustreerd strijkt Alwin door zijn haar. ‘Ik geef haar onderhand bijna drie keer per week een pak slaag, omdat zij de deur vergeet op slot te draaien. Maar als het niet werkt heeft het ook weinig nut om ermee door te gaan.’

Philip luistert aandachtig. Hij begrijpt precies wat zijn vriend bedoelt. Zij slaan linksaf het park in. De paden liggen bezaaid met de gevallen herfstbladeren. Alwin schopt af en toe door een hoop bladeren. ‘Zeg me als ik ernaast zit. Ik denk dat jij haar aanspreekt op het niet op slot draaien van de deur, dat je haar dan zegt haar te gaan straffen. Vervolgens geef je haar wat jij in gedachten had, zij biedt haar excuses aan en jullie maken het goed.’

Alwin begrijpt niet helemaal waar Philip naartoe wil met deze opsomming. ‘Eh, ja zo ongeveer wel ja.’ 

‘Kijk Alwin, ik denk dat Marie niet tot echt berouw komt.’

‘Hoe komt ze dat wel dan?’

Er loopt een ouder echtpaar voorbij. Zij groeten vriendelijk. Alwin knikt alleen. Philip steekt zijn hand op.

‘Als Aafje niet tot gedragsverandering komt dan ben ik niet hard genoeg geweest. Mijn advies aan jou is om een moment te pakken dat jullie lang de tijd hebben. Als dat moment er niet is dan moet je het moment creëren. De eerstvolgende keer dat zij de deur niet op slot draait stuur je haar naar de kamer waar je haar gaat straffen. Laat haar in de hoek staan om na te denken over wat zij heeft gedaan en wat haar te wachten staat. Na een half uur laat je haar bij je komen. Dan vertel je haar duidelijk waar je niet blij om bent en waarom je daar niet blij om bent. Vervolgens vertel je haar dat zij er flink voor gestraft gaat worden en dat het tijd wordt om haar klaar te maken voor haar straf. Dan doet zij haar broek uit en gaat zij over je schoot liggen. Dan begin je met een pak voor haar blote billen met je hand. Neem er de tijd voor. Laat het haar goed voelen. Alwin heb je haar de voorgaande keren gestraft tot het moment dat je voelde dat ze steeds erger ging protesteren, draaien, ontwijken, tegenwerken?’

‘Marie stribbelt altijd wel tegen en probeert altijd weg te draaien.’

‘Ga je dan door? Pak je haar dan extra vast om haar stil te laten liggen? Pak je dan een instrument ten handen?’

‘Ik pak er altijd een instrument bij ja.’

Phil knikt goedkeurend. ‘Juist. En ga je dan door totdat je voelt dat ze wanhopig wordt? Totdat zij gaat smeken? Totdat zij gaat huilen? Tot het moment dat ze ineens slap over je schoot heen hangt en zich heeft berust bij het feit dat zij echt gestraft wordt en zij er geen enkele invloed op heeft? Tot het moment dat zij zich echt overgeeft aan jouw straf?’

Alwin denkt goed na. Het duizelt hem. Het begint hem te dagen dat hij misschien wel te soft is voor Marie. ‘Soms huilt zij wel eens en ik heb wel altijd het gevoel dat haar spijt oprecht is.’

‘Oh ik twijfel daar ook niet aan. Op dat moment zal zij wel spijt hebben, maar echt berouw niet. Als Aafje binnen korte tijd opnieuw de fout in gaat dan zal zij het flink bezuren. Dan krijgt zij een preek waar de honden geen brood van lusten en dan weet ik al op voorhand dat ik haar maar beter tussen mijn benen in kan klemmen voor wat ik voor haar in petto heb. Sowieso is bij ons de straf pas klaar op het moment dat het bij haar doorgedrongen is. En dat is pas als zij als een slap hoopje ellende over mijn schoot ligt te huilen. Nou ja, dan is het nog niet klaar, want dan ga ik nog net even door en mag zij dan nog even in de hoek alles laten bezinken. Ik weet dat als ik dat moment niet heb bereikt, dat het niet zoveel heeft gedaan voor de lange termijn.’

‘Ik heb het idee dat het bij Marie uren duurt voordat zij dat breekpunt bereikt heeft.’

Philip lacht als hij aan het koppige karakter van Marie denkt. ‘Als ik bij Aafje tijdens het slaan haar streng toespreek breekt zij sneller. De impact van mijn woorden is soms groter dan de kracht van de snijplank.’

Alwin kan nu gelukkig ook weer een beetje lachen. ‘Dus eigenlijk ben ik gewoon te soft voor Marie.’

‘Vergis je niet Alwin, die vrouw van jou is een harde, koppige, hardleerse meid. Zij geeft ook niet graag haar ongelijk of fouten toe. En ze kan behoorlijk defensief zijn. Het kan sowieso geen kwaad om zo nu en dan haar wil te breken. Dat zal jullie beide goed doen. In het begin zal dat vaker nodig zijn, maar je zal zien dat op den duur er steeds minder nodig is om dat punt te bereiken. En het is ook niet altijd te voorspellen. Soms is Aafje na een preek al in tranen en dan volstaat een lichte opwarming en twintig harde tikken met de bad borstel. Soms ben ik een uur bezig en weigert ze nog zich over te geven. Dan werkt het bijvoorbeeld om haar tussentijds in de hoek te zetten en haar flink de les te lezen en komt de cane eraan te pas.’

Alwin laat alle informatie van zijn vriend goed op zich inwerken. Philip slaat hem vriendelijk op zijn schouder. ‘Weet je wat ik ook denk? Dat je wat meer zeker van jezelf mag zijn. Jij bepaalt, jij voert uit en dat doe je goed. Wees maar streng voor haar, dat is goed voor haar. Wees resoluut en stop niet voordat je ziet wat je bevalt, namelijk een berouwvol, huilend meisje wat goed gestraft is. En wees doof voor haar smeekbeden. Ga vooral door als zij je vraagt te stoppen. Ze gaat niet dood van een paar zere billen. Jij gelooft het meteen als zij zegt dat zij het nooit meer zal doen.’

Verschrikt kijkt Alwin op. ‘Ik ga er toch niet vanuit dat zij liegt?’

Philip lacht. ‘Nee, na een pak slaag zegt elke vrouw dat zij het nooit meer zal doen. Op dat moment gelooft zij dat ook. Maar als het gevoel van spijt vervliegt met de pijn in haar billen dan vergeet zij het gewoon. Als zij elke keer dat zij de deur uitgaat zich de pijn kan herinneren dan heb je het goed gedaan. Dat is geen levenslange garantie, maar als zij dan toch weer een keer de deur vergeet op slot te draaien zal zij met veel buikpijn haar straf tegemoet zien. Deels om de pijn, maar het meest omdat zij dan voelt hoezeer ze jou teleurgesteld heeft.’

Er valt een korte stilte. Alwin ziet nu ook wel in dat zijn aanpak niet voldoende werkt voor zijn temperamentvolle meisje. ‘Wat doe jij eigenlijk terwijl Aafje in de hoek staat?’

Philip grijnst. ‘Tja, ik ga mijzelf natuurlijk niet straffen. Dus ik lees wat en kijk af en toe of zij nog gehoorzaam staat. Of ik kijk tv. Maar soms kijk ik gewoon naar haar en amuseer ik mij met de innerlijke strijd die ik haar zie voeren. Aafje heeft er een handje van om geïrriteerd te raken als zij daar staat. Dan geef ik haar een paar tikken en herinner ik haar eraan dat zij daar hoort na te denken over haar straf en dat ik haar zo weer over de knie kan leggen als ze zich geen betere houding aanmeet. Meestal helpt dat. Heel soms is het nodig haar dan toch weer over de knie te nemen, maar dan is het vaak met een kort salvo recht te trekken.’

‘Ga je altijd door totdat ze huilt?’

‘Ja altijd totdat zij huilt en zich overgeeft aan het pak slaag.’

Alwin knikt. ‘Ik hoop dat ik het kan.’

De mannen lopen even in stilte verder. Beide voelen zij aan dat er genoeg over gesproken is. Zij kletsen over luchtigere onderwerpen tot zij weer bijna de straat in lopen. ‘Waar zouden de dames het over gehad hebben?’ vraagt Philip zich hardop af.

‘Als ze maar niet te veel gedronken hebben.’ Verzucht Alwin.

‘Ha, nou dan kan Aafje direct met haar neus de hoek induiken.’

Alwink lacht. ‘Laten we er maar vanuit gaan dat ze zich gedragen hebben.’

‘Bedankt voor de inhoudelijke wandeling Philip.’

Philip steekt de sleutel in het slot. ‘Geen dank. Ik hoop dat het je wat kan brengen in de toekomst.’

De vriendinnen hebben het erg gezellig gemaakt in huis. Zij genieten zo te zien nog steeds van dat zelfde glaasje wijn. Alwin kijkt trots naar zijn vrouw. Als hij haar zo ziet, zo ontspannen en zo in haar element weet hij het zeker. Hij hoeft zich niet meer af te vragen of hij het kan, hij weet zeker dat hij het kan. Hij gaat naast Marie zitten en slaat zijn arm om haar heen. Aanhankelijk schuift zij dichter tegen hem aan. Het voelt fijn zo.

Aafje helpt Philip met het opstoken van de haard. ‘Volgens mij hebben wij een goede daad verricht geloof ik.’ Zegt Aafje zachtjes.

Philip geeft haar een kus. ‘Dat weet ik wel zeker. Ik durf te wedden dat Marie binnen 24 uur kennis maakt met een echte straf.’

Daar kon Philip nog wel eens gelijk in krijgen…..