Mijn ideale straf beleving

In mijn beleving zijn er drie soorten spanking in de HD dynamiek zoals ik het zie. Spanking voor straf, spanking om spanning los te laten en erotische spanking. Elke is weer anders en er zijn veel factoren die kunnen bijdragen of juist afbreuk kunnen doen aan de ultieme beleving.

Vandaag beschrijf ik wat mijn ideaalbeeld is wat betreft een spanking voor straf. Bekeken vanuit de perfecte situatie waarbij geen rekening gehouden hoeft te worden met andere factoren.

Het complete plaatje heeft een inleiding, opbouw, hoogtepunt en afronding. Beginnend met een uitleg waarom er straf volgt. Ook al is het misschien duidelijk waarom ik straf krijg, het aanhoren geeft een extra dimensie. Dat kan een hele preek zijn, maar ook een korte mededeling wat er is gebeurd en dat volgens de afspraken daar straf op staat.

Voor straf is er, in mijn ogen, maar een positie en dat is over de knie. Vooral omdat het kwetsbaar maakt. Je ligt over zijn schoot en bent overgeleverd aan wat hij in gedachten heeft. Ik vind het op de een of andere manier ook heel veilig voelen. Vooral als hij zijn mouwen opgestroopt heeft en mijn broek rond mijn knieën hangt. Helemaal naakt doet afbreuk aan de strafbeleving. Dat maakt het toch erotischer in mijn optiek. Als het wel gebeurt dat ik volledig ontkleed ben tijdens een straf moet ik echt veel moeite doen om het als straf te ervaren. Dat is eigenlijk zonde, want je wil iets bereiken en als dat niet gebeurt heeft de straf weinig nut.

Dus na een preek of lichte vermaning met mijn broek naar beneden bij Alex over de knie is een fantastisch begin. Aangezien alles vanuit liefde gaat is boosheid echt een no go.

Een straf moet opgebouwd worden. Een opwarming vind ik wel noodzakelijk, maar mag wel meteen stevig zijn. Het is straf immers. Wat ik een lastig punt vind is een preek tijdens de straf. Ik vind het al snel te veel. Dat leidt af en het kan langdradig worden of te veel herhaling. Ik zag ooit een filmpje waarbij ik het pak slaag echt heel mooi vond en het kwam erg in de buurt van mijn ideaalbeeld, maar die vent bleef maar preken. Wat een gelul. Ik werd chagrijnig van die kerel zijn gepreek. Hij bleef geen seconde stil. Zo zonde. Wanneer je luistert naar een intense preek leidt het af van de pijn op je billen. Nogmaals zo af en toe wat toegesproken worden is prima. Meer dan prima, maar het is al snel te veel.

Het moment dat je denkt dat je niet meer kan en dat je er wanhopig van wordt, dat moment dat je nog een wil hebt en op dat moment gebroken wordt, dat moment is heerlijk. Om dat punt te bereiken vind ik erg helend voor de hele situatie. Bij mij bereiken we dat punt wanneer er een instrument aan te pas komt en meestal niet met de hand. Dat kan natuurlijk wel, maar ik kan erg gesloten raken en dan is het moeilijker om tot dat breekpunt te komen. Dan moet de spanking niet direct stoppen vind ik. Het mag best wel even doorgaan op het moment dat je als een slappe vaatdoek braaf en zonder tegenstribbelen het pak slaag ondergaat. Echter, als het daarna te lang duurt verdwijnt dat gevoel en kom je weer tot het punt dat de weerstand groeit en dat kan erg frustreren.

Een instrument na een flinke sessie met de hand vind ik bijdragen aan het gevoel om me gestraft te voelen. Het liefst ook over de knie, maar een andere redelijke positie vind ik ook goed. Door het gebruik van een instrument is het makkelijk duidelijk te maken hoezeer je in de problemen zit. Bij een milde straf kan een instrument een waarschuwing zijn. Terwijl bij een zware straf is het een manier om een statement te maken.

Hoe een straf eindigt kan in mijn beleving op meerdere manieren. Nog over de knie een samenvatting van het waarom van de straf. Recht staan en een laatste vermaning afgesloten met een dikke knuffel. Een andere optie is bijkomen en nadenken in de hoek. Hoe het ook eindigt, klaar is klaar. De lucht is geklaard en de straf zit erop.

Dit is natuurlijk mijn visie en ik wil het absoluut niet als de ultieme waarheid neerzetten.