Wat een heerlijk weekend hebben we achter de rug. Donderdagavond voltooiden we beide opgelucht het werk. We waren moe, maar in vrolijke stemming. We hadden namelijk een weekend weg in het vooruitzicht. Een weekend aan zee. Een weekend met mogelijkheden. Ik had al een hoop ingepakt, maar Alex wilde ook het een en ander inpakken. Nieuwsgierig als ik ben zat ik er met mijn neus bovenop. Echter kreeg ik de kans niet om te kijken.
Lees meer …
Het was weer zo’n volle week. Volle dagen, weinig rust. Vroeg opstaan en laat naar bed. Ik had hele drukke dagen op het werk en in de avonduren verplichtingen die ik normaal niet heb. Een bijeenkomst van school bijvoorbeeld. Een van de kinderen had een moeilijke toets en een flinke opdracht voor school waarbij ik heb geholpen. Er was ook nog een kind behoorlijk ziek. Kortom, druk en de spanning zat hoog.
Lees meer …
Tegenwoordig doe ik elke keer als ik wegga mijn telefoon in mijn tas. Dat heeft Alex de laatste keer goed eh duidelijk gemaakt. Heel bewust berg ik hem dan op, want als ik dat gedachteloos doe ben ik hem voor mijn gevoel ook nog tien keer kwijt.
Kort geleden ging dat weer helemaal mis in de stad. In de gang, voor we weggaan, doe ik mijn telefoon in mijn tas. Tot zover niks aan de hand. Alex vraagt iets en dat wilde ik meteen even opzoeken op internet.
Lees meer …
Wanneer ik verdriet heb vind ik het moeilijk om invulling te geven aan onze huiselijke discipline relatie. Dat laat ik dan links liggen en dan wil ik liever ook niks horen over afspraken of regels. Het lijkt dan zo onbelangrijk. Er zijn dan andere dingen die van belang zijn. Wanneer de rust weer terug is wil ik het wel weer snel oppakken.
Lees meer …
Alex en ik hebben zoveel gesproken samen voordat we een relatie begonnen, dat we nog moe zijn van al dat gepraat. Een van de gespreksonderwerpen was huiselijke discipline. Ik wilde nooit meer een relatie zonder die dynamiek. Wil het zijn dat Alex de meest lieve, zachtaardige, beschermende, positieve man op aarde is. Hij zag het niet meteen zitten om een rol als heer des huizes te vervullen. Laat staan me te slaan. Dat was echt geen optie. Lastig. Zeker als ik zo verliefd ben, ben ik geneigd het dan maar op zijn beloop te laten.
Lees meer …
Mijn interesse in huiselijke discipline is al vroeg ontstaan. Van jongs af aan had ik al het beeld van de stoere, strenge, grote man die me over de knie zou leggen als ik ongehoorzaam zou zijn. Ik wist dat het niet het standaard prins op het witte paard plaatje was, maar ik vond mezelf niet raar of iets. Het was en is gewoon hoe ik in het leven sta. Ik wilde meteen na de middelbare school op kamers. Dat leek me een fantastische ervaring. Ik las alles wat ik maar kon vinden over huiselijke discipline. Dat was precies wat ik wilde.
Lees meer …
Normaal gesproken als een moment met zijn tweeën zich aandient sta ik op scherp. Een zeldzaam moment. Een moment om de lucht te klaren, spanning te lozen en even samen te komen. Meestal ben ik ook degene die het aangeeft dat we dat moment moeten benutten en ik wil dan ook de bevestiging dat er iets gaat gebeuren en ook wel een beetje op de manier hoe ik het voor me zie. Normaal gesproken gaat het zo. Vorige week was er zo’n moment. We hadden een ochtend samen. Alleen wij tweeën. Alleen heb ik daar niet zo bij stil gestaan.
Lees meer …