Als het avond is

Het is een drukke dag geweest. Als zij thuiskomt zet haar man net het eten op tafel. De kinderen zijn blij en druk. Zij is wat prikkelbaar. Alles ontgaat haar een beetje. De kinderen maken lawaai. ‘Kan het een beetje zachter!’ Schreeuwt zij.

Het is meteen stil. De kinderen kijken beduusd. De sfeer is meteen bedompt. Na het eten helpt iedereen met opruimen en stuk voor stuk gaan de kinderen naar bed. Hij zet koffie. Ze bespreken hun dag met elkaar. het is donker buiten.

Hij doet de gordijnen dicht en zet wat kaarsjes aan. Hij heeft nog zijn pantalon en overhemd aan. Zij heeft haar werkkleding verruilt voor een makkelijke broek en shirt. Hij stroopt zijn mouwen wat op en kijkt haar even doordringend aan. ‘Het was echt niet nodig om zo tegen de kinderen te schreeuwen.’

Zij voelt hoe haar wangen kleuren en ze krijgt het warm. Verlegen plukt zij aan haar broek.

‘Ik was moe en het was zo druk.’

‘Ja, maar dat kan je ook aan hun uitleggen en dat je daarom graag wat minder drukte wil aan tafel. Zonder schreeuwen maak je ook indruk.’

Zij weet dat hij gelijk heeft. Het frustreert haar dat zij zo weinig controle over zichzelf heeft.

‘De kinderen mogen niet schreeuwen, wij ook niet.’

Hij gaat op zijn stoel zitten. ‘Doe je broek maar uit.’

Met trillende handen trekt zij haar huisbroek uit en legt deze over de leuning van de bank.

‘Shirt ook.’

Zij heeft nu alleen nog een hemdje en haar string aan. Zij voelt zich erg aan hem overgeleverd. Zeker als hij nog zo gekleed is. Hij trekt haar over de knie. Voorzichtig verschuift zij iets om zo comfortabel mogelijk te liggen. De koele stof van zijn pantalon doet haar extra beseffen hoe kwetsbaar zij is overgeleverd aan zijn wil.

Hij laat zijn hand hard neerkomen op haar billen. Hij houdt meteen een flink tempo rechts links aan. Zij bijt op haar lip. Zij drukt haar voeten harder in het kleed om niet tegen te stribbelen. De minuten tikken voorbij. Haar handen heeft zij tot vuisten gebald. Hij spreekt haar rustig toe terwijl hij haar stevig op haar billen slaat. Zijn woorden komen binnen. ‘Het moet thuis een warme omgeving zijn voor de kinderen. Het is belangrijk dat als wij met zijn allen eten dat het gezellig is. Als wij de kinderen iets duidelijk willen maken dan praten wij met ze en we gaan niet schreeuwen. Begrijp je dat?’

Verwacht hij daar echt een antwoord op? Hij geeft haar een net wat hardere tik. Ja dus.

‘Ik begrijp het. Au het doet zeer.’

‘Mooi zo.’

De rest van de tijd verloopt zwijgzaam. Hij wisselt vaak van tactiek om het moeilijker te maken de klappen op te vangen. Dan weer snel links rechts links rechts, dan weer hardere klappen met langere tussenpozen. Het lijkt uren te duren, maar dat is wat je gedachten met je doen als je zo kwetsbaar ligt en ondergaat. Hij stopt even en laat haar opstaan. Hij pakt haar bij haar arm beet en laat haar knielen in zijn stoel.

‘Ik ben zo terug. Denk jij maar even goed na over waarom jij deze straf krijgt.’

Zo alleen met haar gedachten voelt ze zich gestraft en wil ze niets liever dan dat het voorbij is. Ze veegt haar tranen weg. Het duurt niet lang voor hij terug is. Hij laat haar nog even zo en hij kijkt naar haar. Daar is zij zich van bewust. Zij wordt er verlegen van. Zwijgzaam leidt hij haar in juiste positie. Hij laat haar over de armleuning buigen. Met haar buik op de leuning gerust en haar elle bogen op de zitting. Hij laat een soort houten lat op haar billen rusten. Net lang genoeg om zenuwachtig te worden. Dan laat hij hem hard neerkomen. De scherpe pijn doet haar omhoog komen. Hij duwt haar meteen terug. ‘Dit heb je verdient, dus onderga het ook waardig.’

Zij begint wanhopig te huilen. Het doet ontzettend veel pijn. De volgende tik landt op het gevoeligste plekje van haar billen. Zij drukt haar gezicht in het kussen om een schreeuw te onderdrukken. Hij is meedogenloos. Keer op keer laat hij de lat hard op haar al gevoelige billen neerkomen. Met lang genoeg pauze ertussen om steeds opnieuw zenuwachtig te worden.

Dertig keer laat hij het strafinstrument op haar billen neerkomen. Hij legt de lat op de kast en helpt haar omhoog. Hij neemt haar in zijn armen en troost haar.

‘Het spijt me.’ Weet zij na een aantal minuten uit te brengen.

Hij streelt haar pijnlijke billen. ‘Goed zo. Ik hou van je.’

‘Ik ook van jou.’