Zekerheid bestaat niet – deel 6
Lieke kan de slaap niet vatten. Ze ligt op haar buik. Met een glimlach denkt ze terug aan de fijne avond. Het is niet te geloven dat ze daadwerkelijk een pak slaag heeft gehad van Tjeerd. Als ze denkt aan zijn prachtige lach en sprankelende ogen krijgt ze kriebels in haar buik. Vrijdag hebben ze weer afgesproken. Uiteraard ziet ze hem morgen gewoon weer in het kantoorgebouw. Meteen begint haar hart sneller te kloppen. Het duurt een eeuwigheid voor ze eindelijk in slaap valt.
Tjeerd fluit een vrolijk deuntje. Hij hoort de snelle voetstappen van Lieke op de gang. Hij snelt naar de deur. Er verschijnt een kleur op haar wangen als ze Tjeerd ziet. ‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen schoonheid. Hoe gaat het? Nog zeer?’
Verschrikt kijkt ze om zich heen. Er is niemand anders, maar toch. Tjeerd streelt over haar wang. ‘Ik vond het zo fijn met je.’
Lieke haalt diep adem. ‘Ik vond het ook fijn.’
Resoluut draait ze zich om. ‘Prettige werkdag Tjeerd.’
Hij kijkt haar hoofdschuddend na.
Tijdens het gesprek met het eerste stel van de dag voelt ze haar telefoon trillen. Even is ze afgeleid. Het zal geen bericht van Anne zijn. Zij zal haar nooit appen tijdens het werk. Tjeerd heeft ze net gezien. Ondanks haar nieuwsgierigheid weet ze haar telefoon in haar zak te houden. Zodra ze het stel de hand geschud heeft kijkt ze wie haar heeft geappt. Het is een bericht van haar zus over de aanstaande verjaardag van hun vader. Haar goede humeur vertrekt met de noorderzon. Geïrriteerd stuurt ze een kort en bondig bericht terug. Even doorbijten en dan is die verplichting ook voorbij.
Expres slaat ze haar lunchpauze over. Ze heeft geen zin om Anne of Tjeerd onder ogen te komen. Aan het eind van de dag probeert ze zo stil mogelijk haar spreekkamer te verlaten. Net voordat ze de deur uit stapt wordt ze bij haar pols gegrepen. ‘Waar was je nou de hele dag?’
Nijdig trekt ze naar arm terug. ‘Laat me met rust.’
Er verschijnt een duistere blik bij Tjeerd op zijn gezicht die haar de kriebels bezorgt. Geen goede kriebels. ‘Wat is er gebeurd?’
Hij klinkt oprecht bezorgd.
Onverschillig haalt ze naar schouders op.
‘Ik kan het er ook uit slaan als je dat liever hebt.’
De dreiging in zijn stem klinkt zo serieus. Nerveus bijt ze op haar lip. ‘Gewoon. Familie.’
Tjeerd neemt haar mee terug naar zijn kantoor. Met tegenzin laat ze zich op een stoel ploffen. ‘Lucht je hart. Het is niet gezond om met zoveel frustratie rond te lopen.’
Het blijft stil. Hij schenkt een glas water in en geeft het aan Lieke. ‘Of is dat je andere geheim?’
Eerst trekt alle kleur uit haar gezicht weg en vervolgens krijgt ze het bloedheet. Geruststellend legt hij zijn hand op haar knie. ‘Ik heb de tijd. Vertel het me maar. Het zal je opluchten.’
Lieke voelt zich weer dat pubermeisje in de HEMA. Ze is zo in gedachten verzonken dat ze niet merkt dat er een traan over haar wang loopt. Tjeerd streelt over haar wang.
‘Ik eh dacht altijd onterecht dat mijn vader wilde dat ik zijn advocatenkantoor over zou nemen. Daarom was ik altijd het voorbeeldige meisje. Ik deed precies wat ik dacht dat er van me verwacht werd. Mijn zus was zo anders. Zij is artistiek en kan niet zo goed leren. Zij kan veel beter met haar handen werken. Dus voor mijn gevoel lag het lot van de familie in mijn handen.
Mijn zus zou nooit advocaat kunnen worden, al had ze het gewild. Ik was pas zestien geworden en zij was nog net zeventien. Ze vroeg me vaak mee om te winkelen en ik zei altijd nee. Toch zei ik een keer ja. Ik wilde niet meer braaf zijn en ik wilde wat meer zijn zoals mijn zus. In een soort waas besloot ik mascara te stelen uit de HEMA. De paniek sloeg toe en toen heb ik het in haar tas gestopt.’
Het blijft even stil. Met trillende handen pakt ze het glas water om een slokje te nemen. ‘Ik weet niet waarom, maar ze heeft alle schuld op zich genomen toen het alarm afging bij de deur. Sindsdien hebben we nauwelijks meer contact. Het contact met mijn ouders is helemaal drama. Ze pushen nogal, want ze willen dat ik een gezin sticht.’
Langzaam komt er meer ruimte in haar hoofd. Eindelijk na al die jaren heeft ze uitgesproken wat haar zo bezighoudt.
Tjeerd trekt haar dichter naar zich toe.
‘Wordt het niet eens tijd om het uit te praten met je zus en af te rekenen met het schuldgevoel?’
Er trekt een rilling over haar rug. Het wordt tijd om het af te sluiten. ‘Nodig haar uit voor vrijdagavond. Dan kan ik kennismaken met haar en dan kan jij het uitpraten terwijl ik kook.’
Met grote ogen staart ze hem aan. Is ze daar al wel aan toe? Wil ze Tjeerd al met de buitenwereld delen? Bedachtzaam staart ze voor zich uit. ‘Lieke? Doe het maar. Hoe eerder hoe beter.’
Nog voor ze zich kan bedenken stuurt ze haar zus een berichtje.
Hoi, ik vroeg me af of je vrijdag wil komen eten om kennis te maken met mijn vriend en ik wil wat bespreken.
Even aarzelt ze bij het woord vriend. Alleen als Tjeerd al haar familie wil ontmoeten is hij wel haar vriend toch?
Hij ziet haar twijfel. ‘Maak het niet onnodig ingewikkeld schatje.’
Lieke lacht. Schatje klinkt als tienerverkering. Er klinkt een duidelijke berichttoon. Tjeerd duwt haar telefoon haar richting uit. Nerveus opent ze het bericht.
Wow dit is wel het laatste wat ik verwachtte. Ik kom graag bij je eten. Echt heel graag.
Lieke haalt diep adem. ‘Geregeld.’
Terwijl Lieke nerveus heen en weer loopt, stalt Tjeerd alle boodschappen uit op het aanrecht. Het is voor Tjeerd geen probleem om veganistisch te koken voor de zus van Lieke. De deurbel gaat en Lieke springt een meter de lucht in. Tjeerd pakt haar hand en samen lopen ze naar de deur. Met grote tegenzin opent ze de voordeur. Een vrolijke, kleurrijke dame stapt de hal in. Midden in een beweging blijft ze staan. ‘Eh Ellen?’
Haar zus lacht even. ‘Sorry, ik had een maatpak verwacht dus ik ben even wat verbaasd. Ik ben Ellen.’
Ze steekt haar hand uit naar Tjeerd. ‘Tjeerd, aangenaam.’ Ellen pakt Lieke bij haar schouders beet en geeft haar voorzichtig een kus op haar wang. ‘Dag zusje. Je weet niet half hoe blij ik ben dat je me hebt uitgenodigd.’
Onverstaanbaar mompelend gaat Lieke haar voor naar de woonkamer. Tjeerd loopt door naar de keuken wanneer de dames aan tafel gaan zitten. ‘Wat wil je drinken Ellen? Wijntje?’
Ellen schudt haar hoofd. ‘Ik drink niet. Doe mij maar een glas water. Als je hebt met een schijfje citroen.’
Lieke neemt een grote slok wijn. Tjeerd knijpt bemoedigend in haar schouder en besluit zich dan op het eten te richten. Lieke haalt een paar keer diep adem.
‘Waarom heb je nooit wat gezegd nadat ik die mascara in je tas heb gestopt?’
Het voelt alsof de verwarming op zijn hoogst gezet is. Er verschijnt een liefdevolle glimlach op Ellens gezicht.
‘Liek toch. Ik was zo blij dat je eindelijk een keer buiten de lijntjes durfde te kleuren. Ik was er ook van overtuigd dat je advocaat wilde worden dus ik wilde niet dat je in aanraking kwam met de politie, Ik gunde het je om even te proeven van het rebelse leven zonder in de problemen te raken.’
Verslagen staart Lieke voor zich uit. Zenuwachtig knippert ze haar tranen weg. ‘Al die jaren afstandelijkheid voor niks.’ Stamelt ze.
Bezorgd probeert Ellen haar blik te vangen. ‘Wat bedoel je?’
‘Ik dacht dat het alles had verpest tussen ons. Daarom ben ik meteen na het VWO uit huis gegaan. Ik heb jou laten opdraaien voor iets waar ik voor had moeten boeten.’
De wanhoop klinkt door in haar stem. Ellen schuift haar stoel dichterbij en slaat haar arm om Lieke heen. ‘Je hebt helemaal niks verpest Liek. Ik ben anders dan jullie. Ik ben niet academisch opgeleid, ik heb een heel ander leven en ik ben wat minder eh stijf gestreken mantelpak dan jullie.’ het lukt Ellen niet om niet te lachen. ‘Dat was de reden waarom wij niet echt een band hebben dacht ik altijd. Ik dacht altijd dat ik niet paste in jouw leven. Dat we te veel verschillen om een zussenband te hebben.’
Lieke kan zichzelf wel voor haar hoofd slaan. ‘Eerlijk gezegd was ik die hele mascara vergeten totdat jij er net weer over begon. Als jij wat meer zou praten had je eerder geweten dat niemand de verwachting had dat je papa zijn kantoor zou overnemen en dan had je geweten dat ik je niks kwalijk nam. Ik heb altijd het contact met jou gehouden, maar als ik dat niet zou doen zou ik van jou nooit meer wat horen.’
Timide knikt Lieke. Wat een onnodig slechte situatie. ‘Waarom doe je eigenlijk zo afstandelijk tegen pap en mam?’
Geërgerd rolt ze met haar ogen. ‘Ik kan niet tegen dat gezeur over wanneer ik een man krijg en een gezin ga stichten.’
Ellen lacht. ‘Accepteer hoe ze zijn en geef aan dat je dat soort vragen vervelend vindt of breek met ze. Maak het niet te moeilijk meid.’
Precies op het juiste moment zet Tjeerd een heerlijk ruikende curry op tafel. ‘Fijn dat je er bent Ellen om het een en ander uit te spreken.’
Ellen knikt. ‘Genoeg uitgepraat. Vertel hoe hebben jullie elkaar leren kennen?’
Het is ontzettend gezellig. Het is nieuw voor Lieke om zo ongedwongen met haar zus om te gaan. Ze vindt het ook jammer als Ellen besluit om naar huis te gaan.
Ellen houdt Lieke stevig vast. ‘Ik ben blij dat we nu weer vooruit kunnen Liek. En het is fijn dat ik je heb leren kennen Tjeerd. Bedankt voor de fijne avond.’
Tevreden sluit Lieke de deur. Als ze zich omdraait kijkt ze in de glinsterende ogen van Tjeerd. ‘En nu is het tijd om af te rekenen met jouw schuldgevoel.’
