Zekerheid bestaat niet – deel 3
Het is al nacht als hij Lieke thuis brengt. Tjeerd loopt met haar mee tot de voordeur. Lieke is licht aangeschoten. ‘Kom je nog binnen?’ Giechelt ze.
Tjeerd knijpt even in haar hand. ‘Volgende keer. Ga maar lekker slapen. Ik vond het heel gezellig met je.’
Beteuterd kijkt ze hem aan. ‘Toe nou. Een drankje nog?’
Tjeerd zwaait naar haar en loopt haar voortuin uit. ‘Slaap lekker.’ Zegt hij zacht.
Met tegenzin sluit ze de voordeur. Het was een heerlijke avond. In geen tijden heeft ze zo genoten van mannelijk gezelschap. Tjeerd is een interessante man. Hij houdt, net als zij, van lezen en wandelen. Er zijn veel overeenkomsten tussen hun en minstens zoveel verschillen. Op haar telefoon start ze de internetbrowser. Zonder twijfel surft ze naar spankingtube. Haar favoriete filmpje heeft ze zo gevonden. Hij zal haar wel voor gek verklaren als hij achter haar geheime verlangens komt. Onzekere wolken dringen haar blijheid naar de achtergrond. Waarom wil ze ook zo graag een relatie? Waarom moet ze ook zo nodig verlangen naar een man die haar over de knie legt en haar regels oplegt? Met een neerslachtig gevoel sleept ze zichzelf naar boven, naar haar bed. Ze neemt niet eens de moeite om zich uit te kleden. Huilend valt ze in slaap.
Met een kreun draait ze zich om. Het is al bijna geen ochtend meer. Traag sloft ze naar de badkamer. Bedenkelijk kijkt ze naar haar spiegelbeeld. ‘Zo wil hij je zeker niet.’ Bespot ze zichzelf. De douche schudt haar enigszins wakker. Als ze zich afgedroogd heeft schiet ze snel een comfortabele broek aan en een trui. Het verbaast haar niks dat ze een lege koelkast aantreft. Eerst maar langs de supermarkt dus.
Het is druk in de winkel. Veel te druk voor haar ik-weet-niet-wat-ik-met-mezelf-moet toestand. ‘Goedemorgen leuke dame.’
Van schrik verstijft ze. Hoe kan het dat ze nu op dezelfde tijd in dezelfde supermarkt is als de man die ze nu even niet wil tegenkomen. Traag draait ze zich om. Alsof ze tijd wil rekken zodat al ze zich omgedraaid heeft ze tot de ontdekking komt dat hij er helemaal niet staat. Met open mond staart ze hem aan. Hoe kan hij er zo energiek en fris uitzien?
Tjeerd kijkt in haar mandje. ‘Nog niet ontbeten zo te zien. Ik ga een ontbijtje voor ons maken.’
De vastberadenheid in zijn toon bezorgt haar een spannende kriebel in haar buik. Er is geen ruimte voor tegenspraak. ‘Wil ik dat wel?’ Het klinkt gemener dan dat ze bedoelt.
‘Dat doet er niet toe. Je moet goed eten en ik ga daar nu op toezien. We hebben behoorlijk wat gedronken gister. Dan moeten we nu weer andere keuzes maken vandaag.’
De vrolijke, relaxte Tjeerd laat nu een heel andere kant van zichzelf zien. Lieke zucht. Ze weet niet goed wat ze van deze verandering vindt. Is dit niet precies wat ze wil? Als een mak schaap loopt ze achter hem aan de winkel door. Ze voelt zich nu echt een stom verliefde puber. Als ze zichzelf in de weerspiegeling van de koeling bekijkt kan ze zichzelf wel slaan. Mascara en een poedertje hadden al heel wat kunnen wegmoffelen. Er valt nu weinig meer aan te veranderen. Het irriteert haar dat ze nu niet haar eigen boodschappen kan doen.
‘Heb jij niks nodig verder?’ Vraagt hij.
Lieke schudt haar hoofd. Haar humeur is tot het nulpunt gedaald. Geïrriteerd trekt ze het elastiekje uit haar haar. ‘Wat is er nou?’ Vraagt Tjeerd. Hij trekt een wenkbrauw op. Dat maakt hem helemaal sexy. Wat haar weer meer irriteert. Zwijgzaam wacht ze tot hij alle boodschappen gescand heeft. ‘Ik hoop dat je humeur verbetert na een kop koffie.’
Klonk er nu een waarschuwing in zijn stem? Ongemerkt kijkt ze naar zijn handen. In gedachten trekken die handen haar broek naar beneden om haar … Ze schudt haar hoofd. ‘Niet doen Lieke.’ Fluistert ze tegen zichzelf.
Vol verbazing kijkt ze om zich heen. Zijn huis is precies ingericht naar haar smaak. Ook dat komt weer overeen. Tjeerd wijst naar de ronde tafel. Lieke gaat zitten. Ondertussen is hij druk in de weer in de keuken. Hij houdt haar een kop koffie voor. Dankbaar pakt ze hem aan. ‘Heb je na het overlijden van je vriendin nog een relatie gehad?’ Ze schrikt van haar eigen directheid. Tjeerd kijkt even op. Hij lacht vriendelijk. ‘Nee, dat heb ik niet.’
‘Mag ik vragen waarom niet?’
Tjeerd knikt. ‘Ik heb een bepaald beeld van een relatie. Dat heb ik gewoonweg nog niet gevonden.’
Alle alarmbellen gaan af. Zou hij ook? Meteen duwt ze die gedachte weg. Er valt een stilte. Ze durft hem niet te vragen naar dat beeld. Hij zet twee kommen fruit op een serveerplank. Er stijgen allemaal vlinders op in haar buik bij het idee wat er met die plank nog meer kan. Hij legt er nog broodjes op en verse jus. Tevreden zet hij zijn creatie op tafel. ‘Hoe lang heeft jouw langste relatie geduurd?’
Even overweegt ze haar antwoord. Toch besluit ze maar gewoon eerlijk te zijn. ‘Ik heb nog nooit een relatie gehad.’
Tjeerd schuift een bakje met ananas en aardbeien naar haar toe. ‘Eet.’
Met heel haar wezen wil ze protesteren, maar het lukt niet. Die toon, de beslissing die hij maakt en niet zij, het laat haar zweven.
Zonder oogcontact te maken neemt ze een hapje. ‘Bewust?’
‘Ik eh ik wil gewoon zekerheid.’
Tjeerd neemt een grote slok sinaasappelsap. ‘Wanneer heb je zekerheid?’
Het duurt even voor ze antwoord geeft. Zorgvuldig kiest ze haar woorden. ‘Als ik zeker weet dat hij niet wegloopt als hij alle geheimen van mij kent.’
Van schrik houdt ze haar adem in. Waarom zei ze dat hardop? Heel even is ze weer die zestienjarige Lieke in de HEMA met haar zus. Vervolgens wordt ze teruggeslingerd naar het heden. Naar die vrouw die zo verlangt naar een liefdevolle man die er geen moeite mee heeft haar een pak op haar billen te geven als ze dat heeft verdiend.
De emoties overvallen haar. Het zal de vermoeidheid zijn. Zo onopvallend mogelijk probeert ze haar tranen weg te knipperen. Snel neemt ze een flinke hap. ‘Hoe was jullie relatie dan?’ Vraagt ze met volle mond. Tjeerd lacht naar haar. Hij heeft elke seconde van haar innerlijke strijd meegekregen. Het liefst zou hij haar over zijn schoot trekken om haar te laten ontspannen, maar dan rent ze zeker weten van hem weg. Althans, dat denkt hij.
In gedachte doemt Sjoukje op. Hij ziet haar stampvoetend en scheldend door het huis razen als hij haar weer eens tot de orde geroepen heeft.
‘Onze relatie was nogal intens. Ik kan best beschermend en overheersend zijn en zij ging daar altijd tegenin. Sjoukje was nogal avontuurlijk dus we gingen er vaak op uit. Tussen het ziek worden en overlijden heeft nauwelijks vier maanden gezeten. In die tijd was het zo avontuurlijk niet meer.’
Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Behalve dan die ene keer dat ze hem vroeg haar voor de laatste keer over de knie te leggen.
‘Waar denk je aan?’ Vraagt Lieke voorzichtig.
Verbeeldt ze het zich of krijgt hij een kleur? Tjeerd tikt met zijn vork op tafel. ‘Jij hebt jouw geheim, maar ik ook.’
Lieke werpt hem een geïrriteerde blik toe. Dit gaat de verkeerde kant op. ‘Vertel me jouw geheim, dan vertel ik die van mij.’
‘Geheimen.’ Verbetert ze hem. Daar heeft ze meteen spijt van. Waarom kan ze nou nooit eens haar grote mond houden?
‘Meervoud nog wel. Ik heb er maar één.’ Plaagt hij haar.
Nerveus prikt ze in een aardbei. Die wil maar niet op haar vork blijven zitten. Wat heeft ze te verliezen? Ze schudt haar hoofd. Om vervolgens uitgelachen te worden en elkaar dan elke dag heel ongemakkelijk onder ogen moeten komen op werk? Nee bedankt.
Het ontgaat Tjeerd niet dat ze reageert op zijn bevelen en dat ze zich graag laat verzorgen.
‘Wil je een wandeling maken?’ Vraagt hij haar. Meteen ziet hij haar ontspannen.
‘Heerlijk. In het bos?’
Tjeerd ruimt de tafel af. ‘Als jij het niet erg vindt om te rijden. Mijn auto heb ik aan mijn zus uitgeleend.’
Lieke denkt aan haar eigen zus. Het is al maanden geleden dat ze haar gesproken heeft. Het doet zeer om aan haar familie te denken. ‘Lieke?’
Verward kijkt ze op. Boswandeling en zij rijdt. ‘Geen probleem.’
Tjeerd zet de waterkoker aan. Hij pakt een thermosfles uit de kast. ‘Lust je stroopwafels?’
Lieke knikt gretig.
Samen lopen ze naar haar huis. Het is heerlijk weer om te wandelen. Met enige frustratie bekijkt ze zichzelf in de weerspiegeling van haar auto. ‘Ik moet me wel even omkleden hoor.’
Tjeerd bekijkt haar. ‘Nee hoor. Je ziet er goed uit. Niks mis mee.’
‘Ik moet me echt even omkleden.’
Tjeerd pakt haar hand. ‘Ik zei dat je er goed uit ziet.’ Hij klinkt erg zelfverzekerd. De blik in zijn ogen laat haar huiveren. Dramatisch trekt ze haar hand terug. Ze werpt hem een boze blik toe voor ze in de auto stapt. Lachend stapt hij ook in. Ze is een vurige dame.
Het is even stil. Het is te merken dat ze boos is. Gelukkig is het geen lange rit.
‘Wat lees je graag?’ Vraagt hij haar alsof er niks is voorgevallen.
‘Van alles. Non fictie, thrillers op zijn tijd, historische verhalen, een chicklit als ik te veel stress heb en literaire romans. En jij?’
Er komt een berichtje binnen op haar telefoon. Zo te zien is het Anne. Tot zijn grote schrik pakt ze haar telefoon en reageert ze op het berichtje.
‘Lieke dat is gevaarlijk.’
Lieke haalt haar schouders op. ‘Joh het is hartstikke rustig op de weg. Ik ben zo klaar.’
Hij pakt haar pols stevig beet.
‘Laat dat als je weet wat goed voor je is.’
Haar hart slaat over. Er draait een knoop in haar maag. Voorzichtig kijkt ze opzij. Zijn ogen vlammen gevaarlijk. Zal hij dan toch?
Humeurig gooit ze haar telefoon op zijn schoot. ‘Goed zo.’ Hij kijkt haar nog steeds indringend aan.
Ze neemt de afslag. Het is niet ver meer. Ze draait het grasveld op dat dienst doet als parkeerterrein. Ze parkeert en stapt meteen uit. Zonder op hem te wachten loopt ze het bos in. Hoofdschuddend loopt hij achter haar aan. ‘Lieke. Lieke! Wacht nou.’
Met grote passen loopt ze van hem weg. De tranen stromen over haar wangen. Waarom moet het zo ingewikkeld zijn? Binnen luttele seconde heeft hij haar ingehaald. Hij pakt haar hand en draait haar naar zich toe. Ze wendt haar blik af. ‘Heb ik een gevoelige snaar geraakt Lieke?’
Ze probeert haar hand los te wringen, maar het lukt niet. Met haar andere hand wrijft ze haar tranen weg. Tjeerd drukt een bezitterig kus op haar lippen. Het duizelt haar. Gretig beantwoordt ze zijn kus. Tjeerd pakt haar bij haar bovenarmen beet en neemt een stap naar achter zodat hij haar goed aan kan kijken.
‘Als je het in je hoofd haalt ooit nog te appen terwijl je rijdt leg ik je over de knie en geef ik je zo’n pak slaag dat je dagen lang niet op je billen kan zitten.’
