Flitspaal

Een tijdje terug reed ik naar werk en ik was behoorlijk in gedachten verzonken. Die dag had ik mijn functioneringsgesprek. Ondanks dat ik weet dat we belangrijke zaken niet laten wachten tot zo’n gesprek was ik toch erg met het gesprek bezig. Dusdanig dat ik met 20 kilometer per uur te hard langs een bekende flitspaal reed. Niet dat ik al die tijd al te hard reed. Het is een tachtig kilometer weg, het wordt even vijftig voor de kruising met verkeerslichten en daarna is het weer gewoon tachtig.

Hoe dan ook mijn kilometerteller vertelde mij dat ik te hard reed. Ik vervloekte het aanstaande gesprek, de weg, de flitspaal, maar bovenal mezelf. Hoe stom! Het is zo’n bekende weg voor mij en ik let altijd op, maar nu door dat stomme gesprek dender ik daar gewoon even veel te hard doorheen. Zo goed als mogelijk heb ik het van mij af proberen te zetten. Mijn collega die daar in de buurt woont wist mij te vertellen dat die flitspaal vaker buiten werking is dan operationeel. Dat hielp me echt de dag door. Zo kon ik het toch even loslaten.

Op de terugweg heb ik mij stipt aan de snelheid gehouden. Ik ben nog nooit zo vaak ingehaald als die middag. Zie je wel merendeel van de weggebruikers rijd te hard! Hoe dan ook, de rit naar huis heb ik nagedacht over wat ik moest doen. Ik kon de bekeuring afwachten en dan tegen Alex vertellen wat er gebeurd was. Het risico is wel dat hij dan vraagt waarom ik het niet meteen heb verteld aan hem. Echter, als ik het wel met hem deel en er geen bekeuring komt loop ik voor niks risico op straf. Wie weet kan hij mijn eerlijkheid ook waarderen en laat hij het voor wat het is. Wat een lastige keuze. Ik besloot het op zijn beloop te laten en pas te beslissen als ik thuis kwam.

Ik hoefde nergens over na te denken. Het zat me zo dwars dat ik het thuis meteen met Alex gedeeld heb. Hij is nogal bezorgd aangelegd. Zijn reactie was ook wel enigszins wat ik had verwacht. Ik kreeg een aantal zeer harde tikken en hij beloofde mij dat wanneer de situatie ernaar is ik een ontmoeting met ‘zijn stok’ kan verwachten. K*t cane. Ik protesteerde nog, omdat er misschien helemaal geen bekeuring komt, maar het feit is en blijft dat ik ergens te hard reed. Bekeuring of niet. Zucht, goed punt.

Elke dag heb ik op de post app gekeken of er een envelop van het CJIB zou komen. Elke dag kon ik weer opgelucht ademhalen. Het is nu zo’n tijd geleden dat ik durf te zeggen dat die gemene flitspaal zeer waarschijnlijk buiten werking was. Gelukkig maar, want zere billen voelen nog erger met een negatief banksaldo denk ik dan maar.

Overigens was dat functioneringsgesprek niks anders dan lof en positieve ontwikkelingen. Als deze lijn doorzet kan ik aan een niet werkende flitspaal en een positiefgesprek misschien ook wel de vergevingsgezinde Alex toevoegen.