Super Charlie
Voor mij begon het jaar 2023 met een hoop gedoe. Daar ben ik dus heel slecht in. Ik bedoel ik heb een goede start nodig. Anders voelt het alsof het kenmerkend is voor, in dit geval, de rest van het jaar. Daar ga ik dan ook in mee. De lijn der verwachting zeg maar. Gelukkig heb ik Alex die dat niet zomaar laat gebeuren. Zaterdag was het keerpunt. Wat mij betreft maakte ik een afstreepkalender tot eind december zodat er weer geproost kan worden op een nieuw jaar.
Wat Alex betreft dus niet. Hij had maar liefst de borstel, de lat en de paddle tevoorschijn gehaald om een ander soort vuurwerk te verzorgen. Beetje laat ook op 7 januari en lang niet zo prachtig als al die kleurtjes in de lucht. Alhoewel roze, rood en paars toch ook best kleurrijk is. Goed, ik dwaal af. Voor mijn gevoel was mijn muur meters dik en was er zwaar geschut voor nodig om die muur neer te halen. Nou blijkt maar weer dat mijn inschattingsvermogen niet altijd juist is. De tranen kwamen namelijk al heel snel. Al waren de eerste tranen wel een beetje uit zelfmedelijden. Het werd snel bevrijdend. De lat haalde de scherpe randjes eraf, de borstel brak de muur af en de paddle wilde zeker weten dat die muur in stukken bleef liggen. Het deed enorm zeer, maar het was nodig.
Alex heeft me getroost en lieve woordjes gesproken om me weer rustig te maken. Om vervolgens met een korte sessie met de riem de omgevallen muur op te ruimen. Toen kwamen de echte tranen. De tranen van opluchting dat Alex me weer uit die negativiteit haalde. Echter kreeg ik drie tegenslagen op rij. Door die grote schoonmaak van Alex bleef de muur weg. Niet dat ik het zomaar even naast me neer kon leggen. Eerst heb ik lang uitgehuild bij Alex. Daarna hebben we een vreselijke lachfilm gekeken en het eindigde met een peptalk en wijn met mijn moeder. Ik de wijn, mijn moeder de peptalk.
Gisteravond was het dieptepunt. Het voelde echt als diep in het dal. Vanmorgen ben ik opgestaan met een gigantische motivatie om verder te gaan en het gezellig te maken. Dus heb ik toen ik alleen was mijn huishoudjurk (soort combinatie van schort en overgooier) aangedaan en ben ik de badkamer gaan schoonmaken. Niet echt een invulling waarvan je denkt goh wat een leuke manier om je vrije ochtend mee te vullen. Toch maakte dat heel veel ruimte in mijn hoofd. Sowieso werkt mijn huishoudjurk als een soort superhelden cape. Dan voel ik me groeien. Dan krijg ik zelfvertrouwen. Super Charlie komt in actie. Vervolgens een taak goed volbrengen met een zichtbaar goed resultaat.
Ik vind het een geslaagde ochtend en Ik kan er weer tegenaan voor nu. Ik glimlach, ik zing wat en ben actief. Wat zo’n superhelden cape wel niet kan doen hè. Misschien is 2023 wel een jaar van de hobbelige wegen of misschien was dit het slechtste van het jaar en is de rest alleen maar beter. Wie zal het zeggen?
Ik weet in ieder geval dat wanneer het nodig is Alex klaar staat om mij een pak slaag te geven om weer in het redelijke te komen. Hoe zeer het ook doet, het is ook gewoon ontzettend lekker.
