Alex heeft gekookt

Ik kook eigenlijk altijd. Ik vind het ontzettend leuk om te doen en ik vind het eigenlijk bijna nooit een opgave. Alex kookt heel af en toe. Als hij zelf van te voren beslist wat hij maakt is het goed. Dan is het lekker en dan geniet iedereen ervan.

Een keer was dat wel anders. Ik had voor die dag noodles bedacht, want dat is super snel klaar en wij hadden ouderavond op school. Dus we hadden echt heel kort tijd. Als ik geen file had onderweg hadden we een half uur voor koken, eten en omkleden. Heel kort dus.

Alex was eerder thuis dan ik en hij had bedacht vast te beginnen met koken. 

Laten we het erop houden dat het niet lekker was. Mijn reactie daarop was echt vreselijk en dat is zacht uitgedrukt. Mijn rotdag op werk, vermoeidheid en mijn onrust over een overvolle dag liet mij exploderen. Niet netjes en dat heb ik geweten ook. 

Hij heeft zich daarna niet meer gewaagd aan iets te maken wat hij nog nooit had gemaakt. 

Tot van de week. Ik was doodmoe. De oudste kinderen moesten van de hobbyclub gehaald worden en daarna moest ik dan ook nog bami maken. Alex kwam thuis en ik had alles klaargezet. Ik heb hem een beknopte uitleg gegeven en hem succes gewenst. Hij refereerde naar het noodle debacle. Het had meerdere betekenissen. Of ik het hem echt toevertrouw en of ik mij nog herinner dat ik hem niet moet afvallen als het mislukt. 

Met een meer ontspannen gevoel kon ik de kinderen ophalen. Toen we thuiskwamen rook het heerlijk! Ik werd wel de keuken uitgewerkt toen ik mij ermee bemoeide. 

Het was heerlijk! Ook de kinderen bleven maar herhalen hoe lekker ze het vonden. Hij heeft het beter klaargemaakt dan ik.

Hij kon het niet laten het even in te wrijven. Waardoor ik op mijn beurt weer verwees naar de noodles. Wat me wel een flinke tik opleverde. 

Alex kan ook gewoon heel goed koken, maar ik kan niet zo goed de controle loslaten en het uit handen geven. Maar daar hebben we dan weer wat hulpmiddelen voor. 😉