Opbiechten
Mijn autoradio is kapot. Geen ramp vind ik, want ik vind het prima om in stilte te rijden. Alleen geeft dat wel meer gelegenheid om na te denken over zaken die anders niet zo snel opkomen als er muziek door de speakers schalt. Zo vroeg ik me ineens af of ik iets zou opbiechten als ik weet dat ik iets heb gedaan waar ik waarschijnlijk een pak slaag voor zou krijgen. Dat vind ik dus een lastig punt. Stel ik zeg niks, maar het komt later uit dan is het erger als Alex weet dat ik dat heb achtergehouden. Het ligt er ook wel een beetje aan wat het is natuurlijk. Je eigen vonnis tekenen is toch wel een dingetje.
Iets bewust achterhouden is dat niet hetzelfde als liegen? Dat is wel erg. Het maakt het vraagstuk niet makkelijker.
Opbiechten is ook toegeven dat je zelf vindt dat je gestraft moet worden. Dat vind ik iets lastigs. Vind ik dat op dat moment ook? Wat nou als ik iets opbiecht en Alex dat niet zo’n issue vindt? Dan heb ik me ingesteld op straf en dan komt het niet. Dat zorgt weer voor onrust. Terwijl als ik het op zijn beloop laat en het later uitkomt hij dat weer kan zien als dat ik bewust niks gezegd heb. Dat zorgt dan weer voor een slecht gevoel over mezelf. Krijg ik dan wel genoeg om dat gevoel weer kwijt te raken? Ik vind het een dilemma waar geen optie echt oke is. Ik vind het ook niet heel tof om toe te geven dat ik iets verkeerd heb gedaan. Super slechte eigenschap van me, daar ben ik me van bewust.
Vroeger hadden we daar nog wel een soort tussenoplossing voor. We hadden een agenda in de kast liggen. Daar kon ik in noteren als ik vond dat ik iets had gedaan en Alex kon noteren als hij vond dat ik ergens straf voor verdiend had. Op het moment dat er gelegenheid was kon hij de agenda tevoorschijn halen om te bespreken wat we hadden opgeschreven en dan kwam er straf. Het idee vond ik echt heel goed alleen de praktijk bleek voor ons niet te werken. Het is mij wel duidelijk dat ik het best moeilijk vind om de controle los te laten. Ik wil heel graag dat Alex de beslissingen neemt, dat hij streng optreedt en dat hij hoofd van het gezin is. Alleen wil ik dat wel op een manier die past bij mijn ideeën.
Aan de ene kant wil ik dat hij ziet wat ik goed doe en waar ik zijn sturing wel bij kan gebruiken. Daar past zelf opbiechten niet bij. Aan de andere kant wil ik zelf de controle houden en wil ik dat hij me straft voor de dingen waarvan ik vind dat het nodig is. Door zaken op te biechten kan ik dat natuurlijk meer sturen. Een tussenweg daarin vind ik wel lastig. Stel ik zou ergens te hard rijden en dat weten kan ik of wachten tot er een bekeuring op de mat ligt of ik kan hem vertellen dat ik te hard heb gereden en dat ik besef dat dat niet goed is. Nou vind ik beide opties niet aantrekkelijk.
De enige conclusie die ik kan trekken is dat ik moet opbiechten wanneer ik daar behoefte toe voel en het anders op zijn beloop moet laten. Welke factoren daarvoor belangrijk zijn weet ik niet.
Kortom ik vind het een lastig vraagstuk en ik weet na veel nadenken en schrijven nog steeds niet wat ik ervan moet denken.
2 reacties
juli 2, 2023 om 8:28 pm
Fred zegt:Herkenbaar. Ik zit in een (homoseksuele) relatie waarbij ik behoefte heb om te worden geleid en gestraft, maar mijn vriend heeft er niets mee. Toch geeft hij me regelmatig een pak slaag (meestal vrij kort) omdat hij ziet dat ik het wil en er behoefte aan heb.
Maar opbiechten vind ik lastig omdat het voor mij voelt alsof ik hem moet vragen om een pak op mijn billen. Terwijl ik juist zo graag wil dat hij het initiatief neemt en opmerkt wat ik gedaan heb (of juist niet heb gedaan) en hij daar vanuit zichzelf dan de consequenties aan verbindt.
Een van onze afspraken is dat ik op zaterdag het huis stofzuig. Dat weet ik en doe ik normaal gesproken gewoon. Maar als ik bij mezelf merk dat ik behoefte heb aan een pak op mijn billen, voelt het alsof ik hem vraag om een pak slaag door het gewoon te ‘vergeten’…
Ik zou het geweldig vinden als hij me bijvoorbeeld op zaterdagmorgen een lijstje geeft met taken en dan ’s avonds een evaluatie te houden.
Toch ben ik dankbaar voor zijn bereidheid dit te doen. Ik heb op heel wat (homo) websites gezien hoeveel mensen dit zouden willen maar niemand kennen die er in meegaat.
Groeten, Fred
Fred
Link naar deze reactie
juli 3, 2023 om 5:28 am
Charlie zegt:Beste Fred,
Bedankt voor je reactie. Ik snap heel goed wat je bedoelt. Ik denk dat het voor mij en Alex in het begin net zo was. Zo’n afspraak kan houvast geven, maar het voelt dan ook als ‘eigen regie’ als je het uitlokt door het te vergeten. Alex heeft nog wel eens als ik iets opbiecht dat hij dat van mij gaat goedpraten. Dat voelt dan alsof ik hem moet overtuigen dat ik een pak slaag verdiend heb.
Je zegt dat je vriend je een pak slaag geeft, omdat hij merkt dat je het nodig hebt. Wie weet groeit hij er nog in en krijgt het steeds meer vorm op de manier zoals jij het nodig hebt. Dat gun ik jou en iedereen die de behoefte heeft aan deze vorm van relatie.
Lieve groet,
Charlie
Charlie
Link naar deze reactie