De HEMA paddle

Mijn fascinatie voor spanking is er altijd al geweest. Zolang als ik me kan herinneren. Wanneer er spanking voorkwam in een boek las ik die passage keer op keer opnieuw.
In de eerste of tweede klas van de middelbare school kreeg ik een computer met internet op mijn kamer. Ik las alles wat ik maar vinden kon over spanking en HD. Wat ik nog goed weet is dat er op Nederlandse fora veel gesproken werd over de HEMA paddle.

De HEMA verkocht een slagbal-set om op de zomerdagen vertier mee te beleven in het park of op de camping. De inkoper die verantwoordelijk was voor dat stuk ‘speelgoed’ had nooit kunnen denken dat een groep volwassenen zeer geïnteresseerd bleek in dat slaghout. Voor een ander soort lichaamsbeweging waar de bijgesloten bal geen enkele functie had.

Ik ben vaak langs de HEMA paddle gelopen om even te kijken. Niet te lang, want ik was overtuigd dat iedereen aan mij kon zien waarom ik er in geïnteresseerd was. Uiteindelijk durfde ik hem zelf te kopen. Na een mislukte relatie en teleurstellende mentorschappen heb ik uit frustratie de paddle nagenoeg ongebruikt in de kliko gegooid. Slechts een keer heb ik hem gevoeld en toen voelde ik meteen diep ontzag voor dat ding. Zoals zo vaak als ik opruimwoede heb gehad had ik spijt dat ik hem heb weggedaan.

Na een internetpauze kwam ik terug op de bekende fora en tot mijn spijt las ik dat HEMA deze paddle niet meer werd verkocht. Zo zonde. Elke andere winkel die een slagbalspel verkoopt heeft niet zo’n slaghout als de HEMA. Hij is of te lang of prutwaliteit hout of helemaal niet van hout. Het formaat, de dikte, het soort hout, alles klopte bij deze paddle.

Misschien idealiseer ik het nu, omdat ik hang aan iets van het verleden wat toen een bijzonder item was en valt het in deze levensfase enorm tegen. Al denk ik van niet, want de HEMA paddle was wel echt een serieus ding onder spanko’s.

Ik kan er nog lang over mijmeren, maar feit blijft dat ik hem aan de vuilstort gedoneerd heb uit frustratie en dat ik dat niet had moeten doen. Wat als ik hem gewoon had bewaard in dat kastje in mijn studentenkamer? Bij verhuizing had ik hem dan zorgvuldig ingepakt en later een nieuw plekje gegeven. Zouden Alex zijn vingers er nu ingesleten zijn? Zou ik nog steeds ontzag hebben voor dat ding? Wat zou de tijd met het instrument gedaan hebben? Zal ik allerlei herinneringen hebben aan de ontmoetingen met dat indrukwekkende instrument? Ik kan alleen maar gissen.

Straks ga ik oranje tompoucen halen bij de HEMA. Tegen beter weten in loop ik dan even langs alle speelgoed en sport attributen. Want tja… die inkoper van HEMA zou misschien een goede zet kunnen doen. Dromen mag.