Huisvrouw zijn past mij

Afgelopen herfst heb ik mamavakantie genomen. Ik weet dat het bij de meeste dames uit mijn generatie iets heel anders betekent, maar daar doe ik weer niet aan. Bij mij houdt zo’n vakantie in dat ik vrijneem van mijn betaalde baan terwijl Alex gewoon werkt en de kinderen op school zitten. Een week waarbij ik helemaal in mijn huisvrouwen-element zit. Ik heb lekker kunnen uitsloven met lunchtrommels maken die net even extra bijzonder zijn, ik kon koken zonder te bedenken of het qua timing wel paste en ik kon even een week leven zoals ik dat graag zou willen.

We hebben fantastische gerechten gegeten op een doordeweekse dag die men normaalgesproken bewaard voor het kerstdiner of tafelavonden in het weekend. Ik heb veel geknutseld met de kinderen en er kon net even wat meer dan normaal. Ik kan daar ontzettend van opladen. Ondanks dat ik dan veel tijd steek in het huishouden voel ik me weer als herboren. Ik ben me in zo’n week erg bewust van hoe ik me kleed voor Alex en ik geef de kinderen wat meer speciale aandacht.

Sinds kort weet ik dat het huisvrouwenleven een hippe naam heeft en dat het een soort trend is met de term tradwife. Vooral op socialmedia wordt die term gebruikt om die trend te belichten. Voor mij is het geen trend. Het is een diep wens om huisvrouw te zijn, maar dat zit er financieel niet in voor ons. Brandpunt heeft momenteel een documentaire over tradwifes in Nederland en die is te bekijken via youtube.

Ik vind het heerlijk om naar te kijken, want de herkenning en het gevoel niet de enige te zijn vind ik fijn. Waar ik wel enorm van schrik is van de reacties die je kan lezen over de docu. Dat raakt me ook. Blijkbaar ben je een soort misdadiger als je staat voor een traditionele rolverdeling. Als dat al zo vreselijk is, hoe kijkt men dan naar mij? Een voorstander van de traditionele rolverdeling die ook nog eens door haar man over de knie gelegd wordt.

Ik voel me gelukkig in mijn rol als huisvrouw. Ik word blij van het huishouden doen, koken, lunchtrommels vullen, verzorgen en thuis het organisatorisch regelen. De kers op de taart is als ik, in overgave, bij Alex over de knie lig en de verhoudingen extra duidelijk worden.

Het tovert een extra glimlach op mijn gezicht als we ‘s avonds dicht tegen elkaar zitten op de bank, kijkend naar onze serie en dat ik het nagloeien voel van een flink pak slaag. Het maakt me gelukkig.

Het is jammer dat waar ik mij gelukkig bij voel wordt neergezet alsof ik iets verkeerd doe. Een vrouw mag wel zeggen dat ze een leukere moeder en vrouw is als ze werkt, maar als ik zeg dat ik een leuker mens ben als ik huisvrouw ben dan is dat niet oké.

Als ik de reacties lees onder de eerdergenoemde documentaire is een huisvrouw een profiteur, iemand die haar hand ophoudt, is ze lui, zwak, dat ze het over ons afroepen om in elkaar geslagen te worden, dat ze dan ook nergens recht op hebben als de man weg zou vallen.

Ik heb genoten van mijn mamavakantie. Ik kan er nog steeds op teren. Het is heerlijk. Ik ben van plan dat minimaal een keer per jaar in te plannen en het liefst vaker.