Vakantie en er om vragen

Wij gaan met vakantie! Out of office reply staat aan op de zakelijke mail, het huis is grondig schoongemaakt, koffers staan klaar en de voorpret is aanwezig. Dit houdt in dat ik ook even geen nieuwe blog of nieuw verhaal schrijf. Eind augustus of begin september ben ik weer online!

Ik ga heerlijk genieten van de tijd met mijn gezin zonder allerlei verplichtingen, maar niet voordat ik nog een blogpost geschreven heb.

De laatste tijd ben ik erg bezig geweest met de controle los willen laten. Vooral het waarom daarachter. Waarom wil ik perse dat Alex beslist en bepaalt wanneer ik een pak slaag nodig heb of verdiend heb?

Als ik hoofdpijn heb wacht ik ook niet totdat Alex zegt dat ik een paracetamol kan nemen. Ik ga naar bed als ik moe ben, daar hoef ik geen beslissing van Alex bij te hebben. Als ik honger heb ga ik eten, als ik dorst heb pak ik wat te drinken, als ik de buitenlucht in wil maak ik een wandeling. Allemaal vrij logische zaken. Ik word niet verdrietig of teleurgesteld als Alex niet voorstelt om lekker de deur uit te gaan. Als hij het niet oppert, dan doe ik het wel. Wat is er dan zo verschillend als ik een pak slaag nodig heb? Dat laat ik wel afhangen van hem en als het dan niet gebeurt of anders loopt dan dat ik wil ben ik gefrustreerd.

Onlangs hadden we een hele goede dag. We zouden samen zijn en alle tijd hebben. Ik had zo’n behoefte aan een langere sessie over de knie en het zag er naar uit dat we dat konden gaan vervullen. De gelegenheid zat eraan te komen. Er waren twee opties. Ik kon het op zijn beloop laten met het risico dat het anders zou zijn dan waar ik behoefte aan had of ik kon het hem gewoon zeggen. Dat heb ik dus gedaan. Nou ja niet helemaal, want ik ben een watje. Dus ik heb hem een appje gestuurd met waar ik behoefte aan had. En zo geschiedde.

Ik had een paar wensen. Over de knie, met de hand en eindigen met een instrument en dat het lang zou duren.

Laat ik het zo stellen, hij heeft zichzelf overtroffen. Het was allemaal meer, beter en fijner dan ik me van te voren had kunnen voorstellen. Ik had de ontspanning van de ontlading nodig en dat is gelukt. Het was zo fijn. Ik denk dat het wel overeenkwam met mijn ideale pak slaag. Vooral mijn wens dat het lang moest duren heeft hij zeer ter harte genomen. Het is in een hele hoop opzichten goed geweest. Het was goed voor mijn eigen ontspanning. Ik had er heel veel behoefte aan en dat is zeker wel bevredigd. We hebben er samen heel erg van genoten. Het geeft toch weer extra vlinders.

Was het nou zo vervelend om het gewoon te vragen? Nee, niet echt. Het ging nu om iets waar ik naar verlangde. Het was geen straf en dat maakt het makkelijker denk ik.

Ik heb er veel over nagedacht. Een zelfde situatie kan voorkomen bij ‘dagelijkse’ zaken. Wanneer we beide iets leuks willen doen in het weekend en Alex organiseert een fietstochtje en ik ga naderhand mopperen dat ik liever een dagje naar de stad had gewild. Dan zou hij zeggen, dat ik het gewoon had moeten aangeven dat ik naar de stad wilde.

Logisch ook wel. Eigenlijk is het dus niet zo heel gek om te vertellen waar ik behoefte aan heb. Ik vind wel dat als ik straf nodig heb dat ik dat niet wil vragen. Daarbij zou ik willen dat hij de beslissing neemt en het aanvoelt. Net als dat wanneer ik het heel druk heb en stress heb of verdrietig ben ik het ook wil dat hij dingen uit handen neemt of juist beslissingen maakt over wat we gaan doen of juist niet gaan doen.

In de vakantie zullen de gelegenheden voor een pak slaag ongeveer nul zijn. Misschien dat Alex voor de zekerheid een geluidsarm instrument meeneemt, maar veel meer dan dat zal er niet kunnen plaatsvinden. Dat is ook geen ramp. We hebben even lekker een paar weken met zijn allen en dat is heerlijk.

Tot na de vakantie!