23 februari 2022
Ik lach omdat het zeer doet
De avond verloopt zoals elke andere avond. Na het eten is het opruimen, kinderen douchen en kinderen naar bed brengen. We drinken samen koffie en kijken het journaal. We praten weinig, want er hangt wat in de lucht. Iets wat deze avond anders maakt dan alle andere. Ik schrijf wat ter afleiding en hij kijkt naar een hele rare film waar hij normaal nooit naar zou kijken. Half negen zet hij de televisie uit. ‘Wat een onwerkelijke film. Niks aan.’
Hij kijkt mij aan en zijn blik zegt alles. Het kriebelt enorm in mijn buik en ik weet precies wat er gaat gebeuren. Van de zenuwen lach ik, maar al snel word ik weer serieus. We lopen naar boven, naar onze slaapkamer. ‘Doe maar je broek uit en ga bij de stoel staan. Je weet wel hoe.’ Hij klinkt heel rustig en lief.